Όταν γίνει, η ταφή του Λένιν, θα είναι αργά, δεν θα δώσει ευλογία στο κράτος αλλά θα φέρει κάτι ακόμη χειρότερο, λέει ο π. Νικολάι, την ανάδειξη του τελικού Αντιχρίστου. Και αυτό όχι γιατί αυτή καθ' εαυτή είναι κακή, αλλά γιατί η ταφή δεν θα γίνει σαν πράξη μετανοίας του Ρωσικού λαού και των ηγετών του τώρα, δηλ. όσο υπάρχει καιρός, αλλά όταν οι άνθρωποι σε κατάσταση αμετανοησίας μπουν μέσα στη δίνη των γεγονότων των «εσχάτων καιρών», και γίνουν χειρότεροι από τις βιαιότητες (των πολέμων, της αναρχίας και άλλων καταστροφών υλικών και πνευματικών, όπως ο οικουμενισμός), οπότε ο μόνος που θα είναι άξιοι να δεχθούν σαν ηγέτη θα είναι ο Αντίχριστος. Για τα γεγονότα των «εσχάτων καιρών» και ο Ρώσος πατριάρχης Κύριλλος προειδοποίησε ότι είναι κοντά και ότι είναι τυφλός όποιος δεν βλέπει το πλησίασμά τους!

         Ερώτημα: Είναι τόσο σπουδαία η κληρονομιά του αιματηρού και αποτυχημένου καθεστώτος που δεν μπορούν να την ξεχάσουν και πρέπει να μένουν κάτω από την επιρροή του σωματικά και πνευματικά νεκρού Λένιν;;; Γιατί αν δεν σ' αρέσει κάτι, το βάζεις στην άκρη. Δεν ψάχνεις δικαιολογίες για να το διατηρήσεις...

        Να σημειωθεί, ότι όπως έχει γραφεί, το πρώτο πράγμα που κατεδάφισαν οι μπολσεβίκοι του Λένιν το 1918 είναι ο σταυρός του Κρεμλίνου! Μάλιστα, κατά μία εκδοχή, κομμάτι από αυτόν τον σταυρό και όχι κάποιος κορμός εικονίζεται σε γνωστή φωτογραφία πάνω στον ώμο του Λένιν. (Αυτή η εξήγηση δόθηκε από τον Σεργκέι Στεπάσιν, πρόεδρο της «Palestinian Orthodox Society»). Εξ άλλου ότι δεν είναι κορμός δένδρου φαίνεται από το ότι έχει καλλιτεχνικές ραβδώσεις.

         Καμμιά επομένως ιδιαίτερη ευλογία εκ Θεού δεν πρέπει να αναμένεται για τους ηγέτες και τον λαό, όσο συνεχίζεται η δημόσια απόδοση τιμών στον αντίχριστο Λένιν και το απάνθρωπο σοβιετικό καθεστώς του.          

        Ο π. Νικολάι Ραγκόζιν και ο άγιος Ιωάννης ο Μαξίμοβιτς (από το 1938) αναφέρθηκαν στον φόνο (με διαταγή του Λένιν), του χρισμένου τσάρου Νικολάου Β. Και οι δύο υποστηρίζουν τη σημασία της περιφρόνησης του χρίσματος του βασιλιά από τους φονείς. «Αλλά και ο Ρωσικός λαός συνεχίζει να συμμετέχει στην αμαρτία, ειδικά όταν υπερασπίζεται τους "καρπούς" της Επανάστασης», είπε σε ομιλία του ο π. Σεραφείμ Ρόουζ.[1] Και βέβαια όταν τιμούν τον Λένιν.

        Ο Δαβίδ, αν και αγαπητός στον Θεό δεν σήκωσε χέρι εναντίον του βασιλιά Σαούλ που τον κατεδίωκε, αν και είχε αρκετές φορές την ευκαιρία να τον φονεύσει, γιατί ακριβώς ο Σαούλ είχε χρίσμα από τον προφήτη Σαμουήλ.

          Για το σοβιετικό τότε καθεστώς ο π. Νικολάι είχε πει ότι είναι νόθο γιατί εκθρόνισε και σκότωσε τον επιλεγέντα (με χρίσμα) από τον Θεό (βασιλιά). (Εστιάζεται στο χρίσμα του βασιλιά. Όπως ο Δαυίδ έλεγε: «ποιος θα σηκώσει χέρι στον χριστόν Κυρίου και θα αθωωθεί»; Τότε τον Σαούλ, βλ. Α Βασ. 26:9).

         Θετική ενέργεια όμως υπήρξε η αγιοκατάταξη 1200 νέων Μαρτύρων και ομολογητών τον Αύγουστο του 2.000 και μεταξύ αυτών του τσάρου Νικολάου Β και της οικογενείας του, από τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία.

[1] www.imdleo.gr/diaf/2010/07/Rose-LMD.pdf το 10  

π. Νικολάι Ραγκόζιν (+1981) - όλα τα βίντεο από το youtube:

https://www.youtube.com/watch?v=8Q8dRtWNjd4&list=PLySYrYhbksGkGILGk3-x79CNBMrqEe3hv